Przedwczesne opuszczanie szkoły i rozwiązywanie problemów uczniów z grup de faworyzowanych stanowi problem wielu krajów Unii Europejskiej, które – mając świadomość ekonomiczno-społecznych konsekwencji tego zjawiska – próbują podejmować szereg działań zmierzających do jego minimalizacji.
„Nie rzucaj” to projekt, w realizacji którego współpracuje pięć krajów: Polska, Grecja, Bułgaria, Włochy i Portugalia. Analizując sytuację w pięciu bardzo różnych zarówno kulturowo jak i geograficznie krajach, zauważyliśmy iż nie ma sprawdzonych dobrych modelowych rozwiązań zapobiegania wczesnemu opuszczaniu nauki. Zakres tematyczny projektu jest na tyle ważny dla uczestniczących organizacji oraz grup docelowych, gdyż problem ten pojawia się niezależnie od kraju, czy rodzaju placówki.
Przedstawiciele współpracujących organizacji są zdania, że aby zapobiegać przedwczesnemu kończeniu nauki w szkołach, należy opracować systemowe podejście obejmujące jednoczesne działania na wielu poziomach: pracę z nauczycielami i pedagogami, pracę z rodzicami i pracę z uczniami.
Projekt pomoże rozpoznawać osoby zagrożone, z problemami, ze specjalnymi potrzebami a także podpowie jak organizować pracę i obowiązki zespołu, który zajmie się tymi osobami.
Podczas realizacji zastanowimy się wspólnie jak sobie z tym radzić, gdyż rzucanie nauki wiąże się często z poczuciem bezsilności, bezsensu i skrajnego braku motywacji tych osób.
Czynnikiem motywacyjnym i zapewniającym sukces tego projektu jest innowacyjne podjęcie do współpracy i wspólnego opracowywania rezultatów osób bezpośrednio pracujących z uczniami, przy wsparciu metodologicznym psychologów/ekspertów. Zadbają oni o poprowadzenie warsztatów, co zapewni inspirację dla innych. Dzięki temu, uczestnicy, będą mieli szansę przekazania swoich przemyśleń, doświadczeń, dobrych praktyk, które doprowadzą do wspólnego efektu.
Efekty tego procesu zostaną spisane w postaci wzorcowych materiałów dydaktycznych.
W rozwiązywaniu dotychczasowych problemów mogą zostać wykorzystane nowe, innowacyjne instrumenty; przy czym możliwe jest także adaptowanie rozwiązań sprawdzonych w innych krajach, regionach czy też w innych kontekstach, np. w stosunku do innej grupy docelowej.
Istotnym czynnikiem sprzyjającym tym działaniom mogą być doświadczenia osób dorosłych, które borykały się z tym problemem, dzięki czemu patrzą z szerokiej perspektywy nie tylko osób, które w pewnym okresie swojego życia przerwały szkołę , ale także tych, które podejmowały wysiłek powrotu do systemu kształcenia.
Podczas realizacji projektu a także po jego zakończeniu, każdy kraj będzie miał możliwość przekazania wiedzy kolegom ze swojej placówki, czy nawet innych podobnych instytucji w swoim regionie, co pozwoli i zainspirować innych do działań a także będzie promocją wspólnych działań europejskich. Organizacja będzie prowadzić regularną diagnozę problemu, a efekty działania będą podlegały monitoringowi oraz ewaluacji.
Jest to projekt, którego efekty poprzez podniesienie kompetencji edukatorów będą cennym wkładem w europejski obszar umiejętności i kwalifikacji.
Będzie miał wymiar lokalny, krajowy i europejski a końcowymi odbiorcami będą słuchacze z mniejszymi szansami społecznymi, czy niepełnosprawni .